Поглед
- Ете ги мамо, слушај, слушај како одекнуваат тие звуци од капелата мамо. А какви се тие мамо, можеш ли да ми ги опишеш, да ми кажеш, Слушај мамо уште ѕвонаат. - Ги слушам чедо мое, ги слушам. Големи се тие чедо мое, тие се доста големи што одекнуваат низ целиот град, тие се тие кој не потсетуваат на бога чедо. Тие се тие кој не потсетуваат дека постои божиот храм чедо мое. - Мамо, а зошто јас и ти никогаш не влегуваме во црквата, зошто само седиме тука и од тука ги слушаме ѕвоната. - Ах чедо моее. - Го стегаше мајката синот свои. Го гушкаше и бакнуваше по главчето, а потајно и пушташе по некоја солза. - Немој да плачеш мамо иако не те гледам јас знам, чувствувам. - Денес е недела така ли мамо? - Да сине недела е. - Сигурно некој и денес ќе се смилува на нас и ќе ни даде некоја паричка, нели мамо? - Ах, чедо
